Vrijdag 6 september was er de ‘Overstap’avond in de Regenboogkerk. De weg naar de kerk werd vanuit de hemel begeleid door onheilspellend trommelgeroffel. Een groot deel van de aanwezigen was op tijd binnen… Een enorme onweersbui met hagel daalde neer op de Regenboogkerk. Na klimaatverandering ook kerkverandering. De hemel huilt of alle zegen komt van boven? Laten we het op het laatste houden! Het was een intense avond die 6 uur duurde. Misschien wel het ‘mooiste’ afscheid van een kerkgebouw.
Er werd een zorgvuldig opgesteld programma als een geoliede machine over de vele aanwezigen uitgerold. De avond begon met een rijk gevuld buffet. Achter elke schaal zag je het vrijwilligerswerk. Koster Wilma, als rots in de branding van ‘haar kerk’, hield de regie in de voorbereiding. Niet makkelijk voor haar want vanaf nu is alles een laatste keer. Na de maaltijd, een dessert en koffie werden de pakweg 100 aanwezigen verdubbeld naar 200 voor het programma voor de rest van de avond.
Oud-kerkenraadsvoorzitter Gea Rozenberg opende de avond en gaf toen het stokje door aan Hilco Griffioen die deze avond als spreekstalmeester optrad. Henk Pestman trapte af en vertelde aan de hand van een schilderij van zijn vader Bob Pestman hoe de Regenboogkerk toen stand kwam. Het schilderij vormt een drieluik van de Torenlaankerk, Zuiderkerk en de Regenboogkerk. Ies Nijman vertelde vol trots dat het orgel – in zijn technische soort – het enige in de wereld is. Waarna hij nog een orgelwerk liet horen. Heleen Weimar keek terug op allerlei vieringsvarianten die in een kerkelijk jaar in de afgelopen jaren zijn voorgekomen. Dit werd visueel ondersteund door de onvolprezen kerkfotograaf (en meer dan dat): Mannes van der Burg.
Marja van Tol keek terug op de activiteiten sinds de start van de expositiecommissie, ook hier begeleid met foto’s en affiches. De Regenboogcantorij, o.l.v. de Arno Rog, voerde Irish Blessing van Bob Chilcott uit. Oane Reitsma nam ons mee in zijn eerste indrukken van de Regenbooggemeente. Hans Zwagemaker blikte terug op het feit dat de Regenbooggemeente óók een lerende gemeente is. Dat bleek uit de vele bijeenkomsten waarin uitleg en duiding werd gegeven aan zo vele theologische en Bijbelse verhalen. Wilma Booij en Ton van Oosterom voerde het Adieu van Gabriel Fauré uit met hun rustgevende combinatie van hobo en piano. Zij sloten af met een onverwachte handzwaai naar de aanwezigen die het Adieu ineens visualiseerde.
Heleen Weimar kondigde daarna aan dat ze volgend jaar juni een jaar eerder met emeritaat gaat. Ze hechtte er veel waarde aan om dit nieuws als eerste persoonlijk aan de regenbooggemeente te vertellen. Ook benadrukte zij dat het een persoonlijk gedreven beslissing is. Prompt stond iedereen op en werd zij bedankt met een staande ovatie met daarbij hier en daar (logische) vochtige ogen.
Een sprankelend filmpje over het kinder- en jongerenwerk werd door Wouter en Esther Sluis-Thiescheffer en Wenda en Duco Bergsma toegelicht alvorens het werd afgespeeld.
De Rainbow Pop Musicians, onder ingewijden beter bekend als RPM, trakteerde ons vol passie op 2 nostalgische popsongs van Crowded House en BLØF.
Marlies Pestman en Gea Rozenberg bedankten iedereen. Alle gemeenteleden kregen een ingepakt koffiekopje (met daarin een gekleurd waxinelichtje) met het logo van de Regenboogkerk, een afscheidsboekje met herinneringen en daarin óók een kaart van het schilderij van Bob Pestman.
Marianne van Gilst heeft een zelfgemaakt lied op de wijs van Lied 150a toegelicht dat we daarna samen hebben gezongen.
Dan voor de eerste en tevens laatste keer ‘Completen’ (een avondgebed aan het einde van de avond) verzorgd door Heleen en Oane. We zongen Lied 264 en de gebeden waren de opmaat naar het Overstapritueel. Iedereen werd geïnstrueerd in een wijde kring door de hele kerk heen te gaan staan. Voor de allerlaatste keer werd in deze samenstelling, Lied 423 ingezet… Daarna hebben we als draaiende en oprollende kringen elkaar gedag gezegd en bedankt voor wat dan ook. Dit onderdeel was zo succesvol dat we na pakweg 70% ontmoetingen gelet op het tijdstip moesten stoppen. Daarna kon er nog nagepraat worden bij ‘de borrel’.
De hemel hield rekening met de thuisgangers want het was net droog geworden. Met een lach en een traan kon iedereen terugkijken op een unieke bijeenkomst als afscheid van de Regenboogkerk.
Voor meer foto’s klik HIER.
